Inwestowanie w infrastrukturę transportu wymaga współpracy wszystkich stron zaangażowanych w te inwestycje, konieczne jest uporządkowanie prawa w zakresie budowy i utrzymania infrastruktury i przejście od interwencyjnych tzw. specustaw do jednolitego stanu prawnego – to jedne z wniosków sformułowanych przez reprezentatywne grono naukowców zajmujących się m.in. gospodarką drogową._x005F_x000D_
Doroczna Konferencja Naukowa Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk oraz Komitetu Nauki Polskiego Związku Inżynierów Budownictwa odbyła się we wrześniu ub. roku w Krynicy, z udziałem 300 pracowników uczelni i instytutów badawczych z całej Polski. Dwudniowa część problemowa konferencji była zatytułowana “Infrastruktura komunikacyjna: nauka, praktyka, perspektywy rozwoju”. Złożyło się na nią 6 sesji tematycznych, wśród nich dwie poświęcone znaczeniu infrastruktury transportu dla rozwoju gospodarczego kraju. Po nich zorganizowano panel dyskusyjny na temat racjonalnego wydawania środków na infrastrukturę transportu._x005F_x000D_
Uczestnicy konferencji sformułowali tradycyjnie wnioski z sesji, które zostały przekazane organom władz państwowych i samorządowych, odpowiedzialnym za rozwój infrastruktury transportowej w Polsce. Inwestowanie w rozwój i utrzymanie infrastruktury transportu może i powinno być motorem rozwojowym całej gospodarki – czytamy we wnioskach dotyczących sfery ekonomicznej, prawnej i społecznej. Wymaga to jednak dobrej współpracy wszystkich stron zaangażowanych w te inwestycje, opartej na jasnych i jednoznacznie sformułowanych podstawach prawnych. Konieczne jest zatem uporządkowanie prawa w zakresie budowy i utrzymania infrastruktury i przejście z interwencyjnych tzw. specustaw w jednolity, logiczny, zrozumiały dla wszystkichstron procesu inwestycyjnego i przewidywalny w swych konsekwencjach stan prawny._x005F_x000D_
Konieczne jest większe finansowe wsparcie samorządów przez administrację centralną oraz wspieranie przez nią prac badawczo-rozwojowych, inicjatyw prawnych, wytycznych, poradników. Celem takich działań miałoby być zlikwidowanie istniejących dysproporcji oraz zrównoważenie możliwości rozwoju dróg krajowych i samorządowych, w szczególności na płaszczyźnie formalno-prawnej i finansowej._x005F_x000D_
Poprawa stanu infrastruktury transportu jest warunkiem koniecznym rozwoju nowych usług przewozowych. Poprawa ta musi zostać osiągnięta jak najszybciej i to w warunkach niedoboru środków finansowych i innych kluczowych zasobów. W tym celu konieczna jest hierarchizacja inwestycji modernizacyjnych, rewitalizacyjnych i utrzymaniowych oraz potrzeba doskonalenia metod wspierających wybór najbardziej efektywnych projektów. Konieczna jest także zmiana proporcji między nakładami na budowę nowych elementów infrastruktury transportu a środkami przeznaczonymi na utrzymanie i remonty istniejącej sieci i dodawanych nowych elementów infrastruktury._x005F_x000D_
We wnioskach dotyczących sfery technicznej, technologicznej oraz wspomagającej zarządzanie, uczestnicy konferencji stwierdzili, że opracowywanie i wdrażanie nowych rozwiązań napotyka na wiele barier zwłaszcza formalno-prawnych utrudniających zwiększenie innowacyjności. Z kolei nowe modele realizowania projektów w budownictwie infrastrukturalnym typu “zaprojektuj i zbuduj” dają generalnemu wykonawcy szersze pole do wdrażania nowych technologii, co jest ogromną szansą na stosowanie nowych innowacyjnych technologii._x005F_x000D_
Przedstawiciele środowiska naukowego sformułowali także zadania dla siebie czyli wskazali grupy problemów, które powinny być w centrum uwagi badań naukowych. Chodzi tu o kwestie: poprawy bezpieczeństwa i niezawodności funkcjonowania infrastruktury, zmniejszenia negatywnych oddziaływań na środowisko, badania z zakresu materiałów i konstrukcji nawierzchni drogowych z uwzględnieniem kosztów oraz spraw środowiskowych, zagadnienia systemowego zarządzania utrzymaniem i eksploatacją infrastruktury transportu, wpływ stosowania środków inteligentnych systemów transportowych na projektowanie dróg i zarządzanie ruchem._x005F_x000D_