Polski Kongres Drogowy przesłał w ramach konsultacji publicznych uwagi do projektu rozporządzenia Ministra Klimatu w sprawie kryteriów utraty statusu odpadów dla destruktu asfaltowego.
Stowarzyszenie z uznaniem przyjęło inicjatywę uregulowania problemu marnowania cennego materiału jakim jest destrukt asfaltowy. Wielokrotnie występowały z tym postulatem branżowe organizacje działające w drogownictwie. W wydanej w lipcu br. rekomendacji eksperci PKD, na podstawie przeglądu dotychczasowego stanu wiedzy oraz wniosków z organizowanych przez PKD wydarzeń, wnieśli o opracowanie przepisów technicznych dotyczących kryteriów utraty statusu odpadu.
Jednocześnie – w trosce o znalezienie jak najlepszych rozwiązań dla tego zagadnienia, opinia PKD zawiera kilkanaście uwag do projektu i wskazuje sformułowania, które wymagają wyjaśnienia bądź doprecyzowania. Na to stanowisko złożyły się uwagi przekazane do PKD przez kilka firm oraz zarządców dróg.
Wiele wątpliwości budzi wprowadzenie cezury czasowej dla możliwości wykorzystania destruktu według daty wykonania frezowanej nawierzchni i ustalenie jej na dzień 31 grudnia 2000 r. Zdaniem autorów rozporządzenia, w przypadku mieszanek mineralno-asfaltowych, wyprodukowanych przed ta datą, istnieje „Zwiększone ryzyko występowania WWA (wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych). (…) Dla takiego destruktu asfaltowego będą wymagane dodatkowe badania dotyczące poboru próbek zgodnie z normą PN-EN 14899 albo N-EN 12697-27…”
Zdaniem PKD, takie stwierdzenie nie jest poparte przywołaniem wyników jakichkolwiek badań. Nie wiadomo, dlaczego jako datę graniczną wskazano dzień 31 grudnia 2000 r. Już w latach 90. XX wieku nie stosowano w drogownictwie smoły, lecz lepiszcza asfaltowe z przetworzenia ropy naftowej. Należałoby uskutecznić metodę uproszczoną (przeprowadzić badania porównawcze) i wprowadzić do ogólnego stosowania. Drogie badania oznaczenia WWA metodami spektrometrycznymi ograniczą stosowanie destruktu, szczególnie na drogach gminnych, powiatowych i wojewódzkich, które były remontowane/wykonywane przed grudniem 2000 r. a których w stosunku do dróg krajowych jest znacznie więcej.
Projekt Rozporządzenia – wskazuje PKD – eliminuje praktycznie możliwość wykorzystania gorszej jakości destruktu asfaltowego do zagospodarowania poboczy, podbudów MCE (na zimno) Nie będzie nadal możliwości bezpiecznego zagospodarowania destruktu smołowego do podbudów na zimno MCE.
Wiele wątpliwości budzi także określenie kto będzie miał uprawnienia do badania próbek destruktu. W projekcie rozporządzenia mowa jest o akredytowanych laboratoriach. PKD zwraca uwagę, że oznaczenie w destrukcie WWA poprzez metody spektrometryczne, wykonywane w warunkach laboratoryjnych przez jednostki akredytowane, jest drogim badaniem. Biorąc pod uwagę częstotliwości badań oraz dopuszczalny stopień dodatku destruktu do mieszanek mineralno- asfaltowych, spowoduje to ograniczenia
w stosowaniu destruktu ze względów ekonomicznych. Jeżeli laboratorium Wykonawcy, posiadające odpowiedni sprzęt i doświadczenie nie będzie mogło dokonywać oceny zawartości WWA i samodzielnie podejmować decyzji o utracie statusu odpadów – taki proces znowu spowolni i podroży wykonywanie robót.
W uzasadnieniu do projektu rozporządzenia zaznaczono, że podmioty gospodarujące destruktem asfaltowym nie będą musiały spełniać wymagań wynikających z ustawy o odpadach, tj. m.in. uzyskiwać odpowiednich decyzji administracyjnych na przetwarzanie odpadów, prowadzić ewidencji odpadów i wystawiać kart przekazania odpadów. Natomiast załącznik nr 5 zawiera „Wzór deklaracji zgodności destruktu asfaltowego”, a w nim jest miejsce na podanie informacji w zakresie „Decyzja na przetwarzanie odpadów (w rozumieniu ustawy o odpadach)”. W jakim celu i w jakich przypadkach należy taką decyzję uzyskiwać? – pytają eksperci PKD. Taki zapis powoduje, że nadal należy uzyskać decyzję na przetwarzanie odpadów, a przed nią decyzję DUŚ (gdyż w art. 72 ust.2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku …. w katalogu wymaganych decyzji jest ona zawarta, a zapisy w rozporządzeniu RM z dnia 10.09.2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w par.2 ust 1 pkt 47 i par. 3 ust. 1 pkt 82 wyszczególniają instalacje do przetwarzania odpadów).