Polski Kongres Drogowy, wraz z trzema innymi organizacjami, skierował na ręce premier Ewy Kopacz list z prośbą o interwencję w sprawie braku konsultacji ze środowiskiem istotnych decyzji dotyczących zmiany technologii budowy nawierzchni dróg z asfaltowej na betonową. Sprawa ta będzie tematem posiedzenia Komisji Infrastruktury Sejmu 16 grudnia.

Reprezentujące firmy związane z infrastrukturą drogową organizacje: Ogólnopolska Izba Gospodarcza Drogownictwa, Polskie Stowarzyszenie Wykonawców Nawierzchni Asfaltowych, Polski Związek Pracodawców Budownictwa i PKD postulują szybkie rozpoczęcie dialogu instytucji rządowych, odpowiadających za budownictwo drogowe: Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju oraz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad ze środowiskiem firm wykonawczych. Jego tematem byłaby zaprezentowana przez GDDKiA koncepcja wykonania dziesięciu odcinków dróg o łącznej długości 855,8 km w technologii betonowej, w ramach Programu Budowy Dróg Krajowych w latach 2014–2020.

Nie jesteśmy zwolennikami technologicznego monopolu, widzimy miejsce dla stosowania różnych nawierzchni, w zależności od konkretnych uwarunkowań, m.in. natężenia ruchu czy ekonomicznych – piszą sygnatariusze listu. Chcielibyśmy jedynie zwrócić uwagę na różne aspekty podejmowania decyzji z pozoru dotyczących tylko kwestii technologii. Rodzą one poważne obawy o skutki dla branży drogowej, która wciąż z trudem dochodzi do równowagi po poważnych perturbacjach ostatnich czterech lat.

W rzeczowej dyskusji, która winna poprzedzać podejmowanie tak brzemiennych w skutki decyzji, powinny zostać przedstawione również argumenty przeciwne tezom stawianym przez publicznego inwestora. A są to m.in.: dodatkowe koszty związane z dokonaniem koniecznych zmian w dokumentacjach niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę oraz projektowych dla tych inwestycji, ograniczenie dostępności dla firm rodzimych do realizacji znacznej części kontraktów realizowanych w nowej perspektywie (ponad 95% rodzimych przedsiębiorstw nie posiada doświadczenia w budowie nawierzchni betonowych, kadr ani sprzętu).

Organizacje zwracają też uwagę na realne straty rodzimych firm, które zainwestowały w sprzęt do robót asfaltowych i wyszkoliły personel do jego obsługi. Swoje inwestycje w sprzęt i szkolenia opierały one na wcześniejszych planach GDDKiA dotyczących budowy dróg, które nie zakładały tak dużego udziału technologii betonowej. Obecna sytuacja większości przedsiębiorstw drogowych i długoterminowe zobowiązania finansowe uniemożliwiają zbudowanie nowego parku maszynowego i natychmiastowe przestawienie się na realizację robót w innej technologii.

Nawierzchnie betonowe mają też swoje znane ograniczenia, które powinny być poważnie rozważone: są głośniejsze od nawierzchni asfaltowych i wymagają większych nakładów finansowych na ekrany akustyczne, a w długim horyzoncie czasowym dodatkowych, znacznych środków na ich utrzymanie i konserwację. Mogą spowodować również wzrost emisji CO2, albowiem produkcja cementu związana jest z dużą emisją tego gazu, co jest sprzeczne ze zobowiązaniami Polski wobec UE.

Deklarujemy pełną gotowość do niezwłocznego rozpoczęcia rozmów celem wypracowania rozwiązań bezpiecznych dla gospodarki – czytamy w liście czterech organizacji. Chcemy wierzyć, że z doświadczeń minionej perspektywy wszyscy wyciągnęliśmy wnioski i jesteśmy zdania, że tylko dialog inwestora z rynkiem wykonawczym zagwarantuje realizację ambitnych celów budownictwa drogowego w bieżącej perspektywie budżetowej, z korzyścią dla wszystkich użytkowników dróg, gospodarki jako całości i branży drogowej.

16 grudnia tematem nawierzchni ma się zająć sejmowa Komisja Infrastruktury. Podczas jej posiedzenia przewidziana jest informacja Ministra Infrastruktury i Rozwoju na temat “planowanego wykonania nawierzchni dróg szybkiego ruchu w latach 2014 – 2020 w technologii betonu cementowego w kontekście decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w tym zakresie”.